เสียงต่ำคือการประเมินอัตนัยของเสียงเนื่องจากเสียงที่มีระดับเสียงและระดับเสียงเท่ากันแตกต่างกัน
คำว่า "เสียงต่ำ" มาจากเสียงต่ำของฝรั่งเศสซึ่งในการแปลโดยตรงเป็นภาษารัสเซียหมายถึงระฆังหรือเครื่องหมายที่โดดเด่น เสียงต่ำคือจุดเด่นของเครื่องดนตรีหรือเสียงใด ๆ
Timbre เป็นสีเสียงที่เรียกว่า มันเป็นลักษณะของคุณภาพเสียงเนื่องจากเสียงสองระดับของระดับเสียงและกำลังเสียงเดียวกันที่ผลิตโดยเครื่องดนตรีหรือเสียงที่แตกต่างกันนั้นแตกต่างกัน
ประวัติการวิจัย Timbre
ในปี 1913 นักฟิสิกส์ชาวเยอรมันชื่อดังชาวเยอรมัน Helmholtz ในการศึกษาหลักคำสอนของการรับรู้เสียงของเขาได้พิสูจน์แล้วว่าเสียงสระแต่ละตัวมีเสียงสระที่ขยายออกไปหนึ่งหรือสองส่วน - ลักษณะของเสียงสระที่เป็นส่วนหนึ่งของคลื่นเสียง นักฟิสิกส์พิสูจน์ว่าเนื่องจากความแตกต่างของลักษณะเสียงเสียงสระมีความแตกต่างกัน
เสียงของร่างกายดนตรีบางชนิดเช่นระฆังหรือแผ่นเสียงนั้นมาพร้อมกับเสียงหวือหวาที่ยอดเยี่ยมจากเสียงของลมและเครื่องสายที่ต้องการในดนตรีคลาสสิก อย่างไรก็ตามในช่วงหลังการขยายเสียงหรือลดทอนสัญญาณหวือหวาที่หลากหลายทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของเสียงต่ำ
ความแตกต่างใน timbres ของเสียงของมนุษย์ขึ้นอยู่กับทั้งสายเสียงของตัวเองและเงื่อนไขการสั่นพ้องในช่องปาก การไล่ระดับเสียงของสระจำนวนนับไม่ถ้วนซึ่งก่อให้เกิดการดัดแปลงต่าง ๆ ของเสียงต่ำนั้นมีอิทธิพลต่อน้ำเสียงของมนุษย์
ในการศึกษาของศาสตราจารย์ชาวเยอรมัน Karl Schaffgetl เกี่ยวกับอคูสติกและเครื่องดนตรี "Ueber Schall, Ton, Knall und einige andere Gegenstände der Akustik" มันพิสูจน์แล้วว่าวัสดุที่ทำเครื่องดนตรีมีอิทธิพลอย่างมากต่อเสียงต่ำ ยกตัวอย่างเช่นเสียงไวโอลินจากโก้เก๋จะแตกต่างจากเสียงไวโอลินเดียวกันจากเมเปิ้ล
บทบาทสำคัญในความแตกต่างของเสียงต่ำที่เกิดจากวัสดุของเครื่องดนตรีนั้นมีการเล่นโดยโครงสร้างโมเลกุล ดังนั้นผู้ชำนาญการอวัยวะได้รู้จักกันมาหลายศตวรรษแล้วว่าการผลิตท่อหลักจากตะกั่วหรือดีบุกหรือร่างกายของท่อภาษาจากสังกะสีหรือดีบุกมีบทบาทสำคัญในเสียงของเครื่องดนตรี
